Miriam Pele przyjeżdża do Warszawy w kwietniu...

Miriam Pele przyjeżdża do Warszawy w kwietniu 1942, znajduje schronienie u Stanisławy Kossobudzkiej. Nie ma pieniędzy, ale Stanisława traktuje ją niezwykle życzliwie, pomaga jej umieścić jej 3-letniego synka w sierocińcu. Miriam sprowadza do Warszawy swoje ciotki Rapaport, córki rabina Eigera z Lublina. Jedna z nich przenosi się do getta, druga decyduje się szukać ratunku w Hotelu Polskim. Namawia do tego także Miriam Pele. „Pewną rolę odegrał w tym dotkliwy brak pieniędzy i okoliczność, że w poważnej mierze były na moim utrzymaniu (chociaż i mnie było ciężko, mąż był zniedołężniały)”. Stanisława przynosi Miriam i jej ciotce odzież i inne rzeczy, prosi je, żeby opuściły Hotel; sama nie ma złudzeń co do zamiarów Niemców; „pragnęłam je wyciągnąć z tego opętanego kręgu i zobowiązałam się do wspólnego klepania biedy. Mówiłam, że ten hotel to jedna z wielu niemieckich pułapek”. Miriam z synkiem i ciotką wyjeżdża przez Hotel Polski, giną bez wieści.