Mimo upływu kilku tygodni Sophie nadal nie pow...

Mimo upływu kilku tygodni Sophie nadal nie powraca do zdrowia. Miewa uporczywe bóle brzucha, trzęsą jej się ręce, w uszach słyszy krzyki ludzi z obozu w Balsen, a jak tylko zamyka oczy, widzi setki martwych ciał i dym wydobywający się z krematorium. Wydaje jej się, że Niemcy mogą w każdej chwili przyjść, by ich zabić. Wie, że to niemożliwe, ale nie potrafi wyzbyć się dręczącego ją strachu.
Jadą z mężem do szpitala w pobliskim miasteczku. Lekarz stwierdza zapalenie jelita grubego i kwalifikuje ją do operacji. Sophie jest jednak na to za słaba, więc zaleca się dobrze odżywiać, przepisuje lekarstwa i środki uspokajające na jej zszargane nerwy.

Pamiętnik 302/231 w Archiwum ŻIH
Początek okupacji niemieckiej w Warszawie, rozporządzenia antyżydowskie(mąż autorki był więziony za brak żydowskiej opaski). Życie w getcie warszawskim, praca w szopie Schulza. W styczniu 1943 r. autorka opuściła getto, ukrywała się w Konstancinie i Milanówku, była prześladowana przez
szantażystów. Mąż i córka ukrywali się oddzielnie. W lipcu 1943
cała rodzina zgłosiła się do Hotelu Polskiego w Warszawie, po czym zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen. Opis warunków życia w obozie, ewakuacja obozu w kwietniu 1945 r., wyzwolenie i wyjazd do Paryża.
Autorka pochodziła z rodziny polskich Żydów mieszkających przez pewien czas w Niemczech. Przed wojną studiowała w Paryżu. Po wojnie wyjechałado Izraela.