Już zmniejszono racje chleba do minimum, do 2...

Już zmniejszono racje chleba do minimum, do 2 kg na miesiąc. Nic to? Elita nasza, tragarze, dostarczali szmuglowanych produktów za słone ceny, ale zawsze można było choć dostać. To z tamtej strony murów po nocach, w dzień przekupując policjantów, żandarmów pracowali nasi przyjaciele, elita Narodu Polskiego, jak również "dół"-"szumowina" jak ich Polacy nazywali. Tej oto szumowinie jednak zawdzięczamy, żeśmy z głodu zupełnie, zawczasu, nie zginęli. Gdybyśmy czekali na pomoc społeczeństwa polskiego, już dawno ślad by po nas zaginął.

Autor rozpoczyna pamiętnik od wspomnień z okresu I wojny światowej
(ewakuacja na Syberię i powrót przez Amerykę do kraju po rewolucji).
Następnie opisuje losy Żydów Warszawy podczas wojny, przeplatając
wspomnienia rozważaniami historiozoficznymi.
Mówi o oblężeniu Warszawy w 1939 roku, antyżydowskich rozporządzenia władz
okupacyjnych, przesiedleniach Żydów z prowincji do Warszawy, działalności
Żydowskiej Służby Porządkowej i agentów gestapo, warunkach życia w getcie,wielkiej akcji likwidacyjnej w 1942 r. Opisuje także Umschlagplatz, wyjaśnia na czym polega organizacja
szopów. Mówi o selekcjach pracowników szopu, także przywołuje opowieści uciekinierów z Treblinki. Autor z żoną przetrwał w szopie szczotkarskim, jego syn został
wywieziony. Autor opuścił getto i ukrywał się z żoną po aryjskiej stronie.
Pamiętnik był pisany w ukryciu. Autor wraz z żoną przeżył wojnę
(zarejestrował się jako Kalman Rotgeber). W 1945 r. przekazał pamiętnik
do Żydowskiej Komisji Historycznej w Warszawie.
Maszynopis, s. 1-215, format: 290 x 210 mm.
Odpis: maszynopis (dublet)
Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 424-425
(fragmenty); Karol Lewap, Pamiętnik z okresu okupacji, Kalendarz
Żydowski-Almanach, 1995-1996, s. 212-131 (fragmenty)