Gdy Niemcy zaczęli filmować getto, zabierali z...

Gdy Niemcy zaczęli filmować getto, zabierali z ulicy młodych ludzi i lepiej prezentujące się młode dziewczęta i sprowadzali do ładnie urządzonych mieszkań. Gminie żydowskiej kazano dostarczać tam luksusowych potraw, tj. ryby, mięso, wino, ciastka i owoce. Młodzież zaś zmuszano do tańca, jedzenia, uśmiechów i udawania flirtu. Z drugiej strony sprowadzano do brudnych zakamarków i nor nędznie wyglądające osoby. Niemcom chodziło o stworzenie kontrastów, aby pokazać światu, że w getcie istnieje luksus i że społeczeństwo żydowskie nie opiekuje się biednymi.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)