Autorka dowiaduje się, że tego dnia odjeżdża w...

Autorka dowiaduje się, że tego dnia odjeżdża wóz do Otwocka, postanawia dojechać nim do Falenicy. Jej mąż miał pojechać koleją i czekać na nią przy szosie, skąd mieli 2 kilometry do falenickiego getta. Razem z autorką jechały żona i córka Józefa Gitlera. Bermanowie od rana czekali na wóz na Chłodnej, musieli poczekać aż wóz zostanie załadowany, w końcu wsiedli na wóz w Centosie. Przed bramą Leszna 2 stała ekipa magazynowa i błogosławiła ich na tę trudną wyprawę. Przybywają na "rogatkę" przy Chłodnej i Żelaznej, żandarm ich przepuszcza, ale wtrąca się granatowy policjant, okazuje się jednak, że przepustki są w porządku i mogą jechać. Wszyscy na wozie nakrywają z lekka opaski i Chłodną ruszają przed siebie. Obok Hali Mirowskiej ktoś zaczepia ich za ukrywanie opasek, zbliża się policjant, jednak puszczają ich wolno. Gdy mijają most Poniatowskiego jakaś kobieta krzyczy za nimi Żydy do wody! Berman decyduje nie rozłączać się z żoną (miał dowieźć ją do Pragi i wsiąść w pociąg). Na Saskiej Kępie zatrzymuje ich cywil i policjant i każe jechać na XV komisariat Policji Polskiej. Tam czepiają się Adolfa Bermana, za to, że nie jest wpisany na zbiorową przepustkę i nie ma prawa siedzieć na wozie. Potem chcą sprawdzić zgodność zawartości wozu z listem frachtowym, potem zabierają dwie walizki Bermanów i dają Bermanowi do zrozumienia, że jeśli interweniuje telefonicznie gmina, to go zwolnią, ale przedtem pobiją. W końcu jeden z policjantów mówi, że chcą 150 złotych, Bermanowie płacą i jadą dalej. Około trzeciej Bermanowie wysiadają na drodze do Falenicy, bez trudu dostają się do getta w Falenicy, gdyż nie ma tam murów tylko nisko zawieszony drut.