Imię: Artur Nazwisko: Bardach

Żonaty z Taubą (Tosią) z d. Berglau. Mieli jedną córkę Maję. Był doktorem socjologii, pracował na Uniwersytecie Warszawskim. Żona przed samą wojną skończyła studium asystentów społecznych. Mieszkali na Woli, ul. Ludwiki 1/60. Rodzina była bundowska, ateistyczna. Artur należał do PPS. Na początku wojny wyszedł na wschód, znalazł się we Lwowie. Tosia z córką próbowały bezskutecznie przedostać się do niego. Po powstaniu getta zamieszkały na ul. Zamenhofa 26, razem z rodziną Tosi, która przyjechała z Włocławka. Po wybuchu wojny rosyjsko-niemieckiej Artur Bardach przyjechał ze Lwowa do Warszawy, i jego przedwojenni koledzy z PPS pomogli mu ukryć się po aryjskiej stronie. Artur naciskał, aby Tosia z córką wyszły z getta. Tosia Bardach obawiała się jednak życia po stronie aryjskiej. W czasie wielkiej akcji cała rodzina została złapana na Umschlagplatz, spędzili noc w budynku szpitala. Spotkali tam byłego męża siostry Tosi, który był policjantem. Pomógł im się wydostać z Umschlagplatzu i wrócić do getta. Rodzina zaczęła pracę w szopie Szulca. Postanowili po kolei wychodzić na stronę aryjską. Tosia z Mają próbowały trzykrotnie przejść przez bramę; za trzecim razem Tosia została zastrzelona. Maja opuściła getto ukryta w ciężarówce, pod szmatami wywożonymi z getta. Ojciec umieścił ją na Żoliborzu, gdzie mieszkała kolejno u kilku rodzin. Maja miała zły wygląd, nie wychodziła z domu. Artur Bardach został zadenuncjowany i zginął.